گوشت برزیلی معمولاً به دلایل زیر خون‌آلودتر به نظر می‌رسد:
1. روش ذبح و خونگیری – در برخی موارد، روش‌های ذبح صنعتی در برزیل ممکن است به اندازه روش‌های سنتی در ایران و کشورهای اسلامی خونگیری کامل را انجام ندهند. اگر خون به‌طور کامل از لاشه تخلیه نشود، گوشت ظاهر خون‌آلودتری خواهد داشت.

2. نحوه بسته‌بندی و انجماد – گوشت‌های برزیلی اغلب بلافاصله پس از ذبح بسته‌بندی و منجمد می‌شوند. این باعث می‌شود خون باقی‌مانده در بافت‌های گوشت حفظ شود، برخلاف گوشت تازه که فرصت بیشتری برای خروج خون دارد.

3. نوع نژاد دام – برخی از نژادهای گاو برزیلی، به‌ویژه نژادهای گوشتی مانند "نلُور" (Nelore)، ممکن است ویژگی‌هایی داشته باشند که باعث باقی‌ماندن مقداری خون در بافت‌های عضلانی‌شان شود.

4. مدت زمان نگهداری و حمل و نقل – گوشت برزیلی معمولاً مسیر طولانی‌ای را طی می‌کند تا به کشورهای دیگر برسد. در این فرآیند، به دلیل تغییرات دما در حمل‌ونقل، ممکن است مایعات بیشتری از بافت‌های گوشت خارج شوند که شبیه خون به نظر می‌رسد.


اگر به استانداردهای شرعی و بهداشتی آن حساس هستید، بهتر است گوشت را قبل از مصرف با آب سرد شست‌وشو دهید یا برای اطمینان از ذبح شرعی، برندهای معتبر را انتخاب کنید.

سبزی پلو با ماهی یکی از سنت‌های قدیمی ایرانی‌ها برای شب عید است. این غذا نمادی از برکت، تازگی و سرزندگی در سال جدید است.
ریشه و فلسفه سنت
سبزی پلو نماد سرسبزی، رشد و فراوانی است، که با حال و هوای بهاری و نوروز هماهنگی دارد.
ماهی نماد حیات، پاکی و روزی است. برخی معتقدند که خوردن ماهی در آغاز سال جدید باعث خوش‌اقبالی می‌شود.

نوع ماهی
بسته به منطقه، نوع ماهی متفاوت است:
شمال ایران: ماهی سفید یا ماهی قزل‌آلا
جنوب ایران: ماهی شوریده، هامور یا راشگو
سایر مناطق: ماهی قزل‌آلا یا ماهی شیر

شیوه پخت
ماهی را می‌توان سرخ‌کرده، کبابی یا شکم‌پر تهیه کرد.
سبزی پلو شامل سبزی‌های معطر مثل شوید، جعفری، گشنیز و تره است.

این غذا با سیرترشی، زیتون پرورده و ماست موسیر سرو می‌شود و یکی از محبوب‌ترین غذاهای نوروزی ایرانیان است.
شما برای شب عید چه نوع ماهی‌ای انتخاب می‌کنید؟

گوشت برزیلی از طریق یک زنجیره پیچیده واردات، از مزارع دامداری این کشور تا بازارهای مصرفی کشورهای مختلف، از جمله ایران، راه پیدا کرده است. روند ورود گوشت برزیلی به سفره‌ها را می‌توان این‌گونه خلاصه کرد:
۱. تولید در برزیل
برزیل یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گوشت گاو و مرغ در جهان است. این کشور دارای مزارع گسترده پرورش دام و سیستم‌های صنعتی بزرگ بسته‌بندی گوشت است.
۲. صادرات و قراردادهای تجاری
شرکت‌های برزیلی گوشت را به کشورهای مختلف صادر می‌کنند. ایران یکی از مشتریان اصلی گوشت برزیلی است، به‌ویژه در دوره‌هایی که تولید داخلی پاسخگوی نیاز مصرف‌کنندگان نیست.
۳. واردات توسط شرکت‌های ایرانی
شرکت‌های ایرانی با واسطه یا به‌طور مستقیم از شرکت‌های برزیلی گوشت خریداری می‌کنند. این گوشت‌ها معمولاً از طریق کشتی‌های یخچال‌دار یا هواپیما به ایران منتقل می‌شوند.
۴. نظارت و مجوزها
سازمان‌های نظارتی مانند سازمان دامپزشکی و وزارت بهداشت ایران، گوشت وارداتی را بررسی می‌کنند تا از نظر بهداشتی و شرعی تأیید شود. گوشت‌های حلال دارای مهر تأیید از نهادهای اسلامی برزیل هستند.
۵. توزیع در بازار و فروشگاه‌ها
پس از ورود به کشور، گوشت برزیلی از طریق شرکت‌های توزیع‌کننده در فروشگاه‌ها، قصابی‌ها و مراکز توزیع عمده‌فروشی توزیع می‌شود.
۶. مصرف در رستوران‌ها و خانه‌ها
در نهایت، گوشت برزیلی به‌دلیل قیمت رقابتی و عرضه گسترده در بازار، در سبد غذایی خانوارها، رستوران‌ها و صنایع غذایی قرار می‌گیرد.
با این حال، واردات گوشت برزیلی همواره با بحث‌هایی درباره کیفیت، سلامت، قیمت و حتی مسائل شرعی و نظارتی همراه بوده است.

مقدار پروتئین موجود در گوشت سفید به نوع آن بستگی دارد. به‌طور کلی:
سینه مرغ بدون پوست و استخوان: حدود 31 گرم پروتئین در هر 100 گرم
ران مرغ بدون پوست: حدود 26 گرم پروتئین در هر 100 گرم
بوقلمون (سینه بدون پوست): حدود 29 گرم پروتئین در هر 100 گرم
ماهی (بسته به نوع آن): بین 20 تا 25 گرم پروتئین در هر 100 گرم

گوشت سفید منبع خوبی از پروتئین باکیفیت بالا، کم‌چرب و دارای آمینواسیدهای ضروری است.

بر اساس اطلاعات موجود، در سال ۱۴۰۲، حدود ۴۷۲ هزار تن گوشت قرمز در کشتارگاه‌های کشور تولید شد که ۱۳ درصد آن مربوط به استان تهران است. این میزان معادل تقریباً ۶۱٬۳۶۰ تن در سال برای استان تهران است که به‌طور متوسط به حدود ۱۶۸ تن در روز می‌رسد. با توجه به اینکه «گاو و گوساله» ۵۹ درصد و «گوسفند و بره» ۳۹ درصد از وزن دام‌های ذبح‌شده در استان تهران را تشکیل می‌دهند، می‌توان تخمین زد که به‌طور متوسط روزانه حدود ۹۹ تن گوشت گاو و گوساله و ۶۶ تن گوشت گوسفند و بره در تهران تولید می‌شود.
همچنین، ظرفیت کشتارگاه‌های استان تهران به‌گونه‌ای است که می‌توانند در یک شیفت کاری ۵ ساعته، ۱۲ هزار رأس دام را کشتار کنند که نشان‌دهنده توانایی بالای این کشتارگاه‌ها در پاسخگویی به نیازهای استان است.

گوشت سفید (مانند مرغ، بوقلمون، و ماهی) همیشه در توصیه‌های تغذیه‌ای به دلایل زیر جایگاه ویژه‌ای داشته است:
۱. چربی اشباع کمتر
گوشت سفید، به‌ویژه قسمت‌های بدون پوست، چربی اشباع کمتری نسبت به گوشت قرمز دارد. چربی اشباع بالا می‌تواند باعث افزایش کلسترول بد (LDL) و در نتیجه بیماری‌های قلبی و عروقی شود.
۲. هضم آسان‌تر
پروتئین موجود در گوشت سفید معمولاً سبک‌تر و راحت‌تر هضم می‌شود و فشار کمتری بر دستگاه گوارش و کبد وارد می‌کند.
۳. کاهش التهاب و بیماری‌های مزمن
گوشت سفید به‌خصوص ماهی‌های چرب (مثل سالمون، تن، و قزل‌آلا) سرشار از امگا ۳ است که خاصیت ضدالتهابی دارد و از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، کبد چرب، و بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند.
۴. کنترل وزن و عضله‌سازی
گوشت سفید پروتئین باکیفیت بالا و کالری کمتری دارد، به همین دلیل به کنترل وزن کمک می‌کند و برای افرادی که ورزش می‌کنند، گزینه‌ای عالی برای عضله‌سازی است.
۵. عدم افزایش خطر سرطان
مطالعات نشان داده‌اند که مصرف زیاد گوشت قرمز، به‌ویژه انواع فرآوری‌شده (مثل سوسیس و کالباس)، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد، درحالی‌که چنین ارتباطی برای گوشت سفید دیده نشده است.
نتیجه
اگرچه مصرف متعادل گوشت قرمز بدون چربی مشکلی ندارد، اما گوشت سفید سالم‌تر است و برای سلامت عمومی، مخصوصاً قلب، کبد، و گوارش، فواید بیشتری دارد.

بله، مصرف زیاد گوشت قرمز (به‌ویژه انواع فرآوری‌شده و پرچرب آن) می‌تواند برای افراد مبتلا به کبد چرب مضر باشد. دلایل آن شامل موارد زیر است:
1. چربی اشباع و کلسترول بالا – گوشت قرمز، مخصوصاً بخش‌های پرچرب، حاوی مقدار زیادی چربی اشباع است که می‌تواند به تجمع چربی در کبد و افزایش التهاب منجر شود.

2. افزایش التهاب و استرس اکسیداتیو – مصرف زیاد گوشت قرمز (مخصوصاً سرخ‌شده و کباب‌شده با حرارت بالا) می‌تواند باعث تولید ترکیبات التهابی شود که وضعیت کبد را بدتر می‌کند.

3. احتمال افزایش مقاومت به انسولین – مصرف گوشت قرمز زیاد ممکن است به مقاومت به انسولین منجر شود، که یکی از عوامل اصلی تشدید بیماری کبد چرب غیرالکلی است.


آیا باید گوشت قرمز را کاملاً حذف کرد؟
نه، اما بهتر است میزان آن را کاهش داده و از گزینه‌های سالم‌تر استفاده کنید: گوشت سفید (مرغ و ماهی) را جایگزین کنید. اگر گوشت قرمز مصرف می‌کنید، قسمت‌های کم‌چرب مانند فیله یا راسته را انتخاب کنید. روش پخت سالم (آب‌پز، بخارپز، یا گریل با دمای پایین) را جایگزین سرخ‌کردن کنید. مصرف گوشت فرآوری‌شده (سوسیس، کالباس) را کاهش دهید.
نتیجه: اگر به کبد چرب مبتلا هستید، بهتر است مصرف گوشت قرمز را محدود کنید و بیشتر از منابع پروتئینی سالم مانند ماهی، حبوبات، و مرغ استفاده کنید.

کشکینه یکی از غذاهای سنتی و مقوی ایلام و برخی مناطق غرب ایران است که از ترکیب بلغور گندم، دوغ ترش و سبزی‌های معطر تهیه می‌شود. این غذا به دو شکل خشک‌شده (برای نگهداری طولانی‌مدت) و به‌صورت آش طبخ می‌شود.
روش تهیه کشکینه (نوع خشک‌شده):
این روش برای ذخیره‌سازی کشکینه به‌عنوان ماده اولیه غذاهای دیگر استفاده می‌شود.
مواد لازم:
بلغور گندم – ۲ پیمانه
دوغ ترش – ۴ پیمانه
سبزی‌های معطر خشک (شنبلیله، مرزه) – ۲ قاشق غذاخوری
نمک – به میزان لازم

طرز تهیه:
1. بلغور گندم را چند ساعت در دوغ ترش بخیسانید تا کاملاً نرم شود.

2. مخلوط را با دست ورز دهید تا حالت خمیری پیدا کند.

3. سبزی‌های معطر و نمک را اضافه کرده و کاملاً مخلوط کنید.

4. از مواد گلوله‌هایی کوچک تهیه کرده و آن‌ها را در معرض آفتاب قرار دهید تا کاملاً خشک شوند.

5. بعد از خشک شدن، این گلوله‌ها را در کیسه‌های پارچه‌ای یا ظروف دربسته نگهداری کنید.



---
روش تهیه آش کشکینه:
این روش برای استفاده از کشکینه خشک‌شده در یک غذای گرم و مقوی است.
مواد لازم:
کشکینه خشک – ۱ پیمانه (یا بیشتر بسته به تعداد نفرات)
نخود – ۱/۲ پیمانه (پخته‌شده)
عدس – ۱/۲ پیمانه
پیاز – ۱ عدد بزرگ
زردچوبه، نمک و فلفل – به میزان لازم
نعنا داغ و سیر داغ – برای تزئین
آب – به مقدار کافی

طرز تهیه:
1. کشکینه‌های خشک را در آب خیس کنید تا کمی نرم شوند.

2. در یک قابلمه، پیاز را سرخ کنید و زردچوبه را اضافه کنید.

3. نخود پخته‌شده و عدس را اضافه کنید و کمی تفت دهید.

4. کشکینه را همراه با آب به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید آش بجوشد و جا بیفتد.

5. پس از پخت، آش را در ظرف سرو ریخته و با نعنا داغ و سیر داغ تزئین کنید.


نکته:
برخی افراد برای طعم بهتر، در پایان مقداری کشک یا دوغ ترش به آش اضافه می‌کنند.
این غذا به دلیل وجود بلغور، حبوبات و دوغ، بسیار مغذی و مناسب فصول سرد سال است.

کشکینه یکی از غذاهای سنتی و سالم است که هنوز هم در بسیاری از خانواده‌های ایلامی و غرب ایران محبوبیت دارد. آیا این غذا را امتحان کرده‌اید؟

گوجه پلو ارومیه یکی از غذاهای خوشمزه و سنتی استان آذربایجان غربی است که با مواد ساده‌ای مانند برنج، گوجه‌فرنگی، گوشت یا مرغ و ادویه‌جات محلی تهیه می‌شود. این غذا شباهت زیادی به استامبولی پلو دارد اما طعم و روش تهیه آن کمی متفاوت است.
مواد لازم برای ۴ نفر:
برنج – ۳ پیمانه
گوجه‌فرنگی – ۵ عدد بزرگ (یا ۲ قاشق غذاخوری رب گوجه‌فرنگی)
گوشت چرخ‌کرده یا تکه‌ای (یا مرغ) – ۳۰۰ گرم
پیاز – ۱ عدد بزرگ
سیر – ۲ حبه (اختیاری)
سیب‌زمینی – ۱ عدد بزرگ (برای ته‌دیگ)
نمک، فلفل، زردچوبه – به میزان لازم
دارچین و پودر زیره – ۱/۲ قاشق چای‌خوری (اختیاری)
روغن یا کره – به میزان لازم

طرز تهیه:
1. آماده‌سازی مواد:
پیاز را نگینی خرد کرده و در کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود.
گوشت چرخ‌کرده یا تکه‌ای را به پیاز اضافه کنید و با زردچوبه، نمک و فلفل تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند. اگر از مرغ استفاده می‌کنید، بهتر است آن را از قبل بپزید و سپس ریش‌ریش کنید.
گوجه‌فرنگی‌ها را پوست بگیرید، رنده کنید و به گوشت اضافه کنید. اجازه دهید تا آب گوجه‌ها کاملاً کشیده شود. (در صورت استفاده از رب، آن را کمی تفت دهید تا خوش‌رنگ شود.)
در صورت تمایل، مقداری دارچین و زیره به مخلوط اضافه کنید تا عطر بهتری داشته باشد.


2. پخت برنج:
برنج را بشویید و در آب و نمک به مدت ۳۰ دقیقه خیس کنید.
در یک قابلمه، آب را جوش بیاورید و برنج را داخل آن بریزید. بعد از نیم‌پز شدن، برنج را آبکش کنید.


3. ته‌دیگ و دم کردن پلو:
ته قابلمه را کمی روغن بریزید و سیب‌زمینی‌های ورقه‌شده را برای ته‌دیگ بچینید.
مقداری از برنج را داخل قابلمه بریزید، سپس یک لایه از مخلوط گوجه و گوشت روی آن پخش کنید. این کار را لایه‌لایه تکرار کنید تا همه مواد تمام شوند.
دم‌کنی بگذارید و اجازه دهید گوجه پلو حدود ۴۵ دقیقه روی حرارت ملایم دم بکشد.


4. سرو گوجه پلو:
بعد از دم کشیدن، پلو را در دیس بکشید و با ماست، سبزی‌خوردن یا سالاد شیرازی سرو کنید.



نکات:
می‌توانید این غذا را بدون گوشت هم درست کنید.
برای طعم بهتر، از گوجه‌فرنگی‌های کاملاً رسیده و آبدار استفاده کنید.
اضافه کردن کمی کره در مرحله دم کشیدن، طعم بی‌نظیری به غذا می‌دهد.

گوجه پلو ارومیه با عطر و طعم دلپذیرش، یکی از غذاهای محبوب و پرطرفدار در مناطق آذربایجان است. آیا این غذا را امتحان کرده‌اید؟

شله امیری یکی از غذاهای سنتی و مقوی استان ایلام است که از ترکیب گندم، گوشت، حبوبات و ادویه‌های محلی تهیه می‌شود. این غذا از نظر ظاهری و طعم شباهت زیادی به حلیم دارد و معمولاً در مراسم‌های خاص، ماه رمضان و روزهای سرد سال طبخ می‌شود.
مواد لازم برای تهیه شله امیری:
گندم پوست‌کنده یا بلغور گندم – ۲ پیمانه
گوشت گوسفندی (با استخوان) – ۳۰۰ گرم
نخود – ۱ پیمانه
عدس – ۱/۲ پیمانه
پیاز – ۱ عدد بزرگ
زردچوبه – ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل – به میزان لازم
کره یا روغن حیوانی – برای سرو

طرز تهیه:
1. آماده‌سازی حبوبات: نخود را از شب قبل خیس کنید تا نفخش گرفته شود. عدس را نیز نیم ساعت قبل از پخت خیس کنید.

2. پخت گوشت: پیاز را خرد کرده و با کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود. گوشت را اضافه کرده و با زردچوبه و فلفل تفت دهید. سپس مقداری آب اضافه کرده و اجازه دهید گوشت کاملاً بپزد.

3. اضافه کردن حبوبات: بعد از پخت گوشت، نخود را اضافه کنید و اجازه دهید بپزد. بعد از نیم‌پز شدن نخود، عدس و گندم را اضافه کنید.

4. پخت و کوبیدن مواد: مواد را روی حرارت ملایم بگذارید تا کاملاً نرم شوند. سپس گوشت را از استخوان جدا کرده و همراه با مواد دیگر بکوبید یا با گوشت‌کوب برقی مخلوط کنید تا بافتی کش‌دار و نرم پیدا کند.

5. جا افتادن غذا: اجازه دهید شله روی حرارت کم بماند تا غلیظ شود. در صورت نیاز کمی آب اضافه کنید و مرتب هم بزنید تا ته نگیرد.

6. سرو شله امیری: آن را در ظرف سرو ریخته و با کره یا روغن حیوانی و کمی دارچین تزئین کنید.


نکته:
می‌توانید این غذا را با نان محلی و ترشی سرو کنید.
استفاده از روغن حیوانی، طعم اصیل‌تری به آن می‌دهد.

شله امیری یک غذای کامل و مقوی است که انرژی زیادی دارد و برای روزهای سرد و وعده‌های سحر یا افطار در ماه رمضان بسیار مناسب است. آیا تا به حال این غذا را امتحان کرده‌اید؟