آش شولی یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین آش‌های سنتی یزد است که طعمی ترش و خوشمزه دارد. این آش بیشتر در فصل‌های سرد سال پخته می‌شود و ترکیب چغندر، عدس، آرد و سرکه یا رب انار، آن را به یک غذای مقوی و متفاوت تبدیل کرده است.
مواد لازم:
چغندر: ۲ عدد متوسط (خردشده)
عدس: ½ پیمانه
سبزی آش (جعفری، اسفناج و شوید): ۲ پیمانه خردشده
آرد گندم: ۲ قاشق غذاخوری
سرکه یا رب انار: ۲ قاشق غذاخوری (بسته به ذائقه)
پیاز: ۲ عدد بزرگ
نمک، فلفل، زردچوبه: به میزان لازم
روغن: به میزان لازم
نعناع خشک: ۱ قاشق غذاخوری (برای تزئین)

طرز تهیه:
۱. آماده‌سازی مواد
چغندر را پوست گرفته و به صورت خلالی یا مکعبی خرد کنید.
عدس را شسته و کنار بگذارید.
سبزی‌ها را ریز خرد کنید.
پیازها را خلالی کرده و در روغن تفت دهید تا طلایی شوند.

۲. پخت مواد اصلی
چغندر خردشده را به پیاز سرخ‌شده اضافه کنید و کمی تفت دهید.
زردچوبه و عدس را اضافه کرده و ۴ لیوان آب بریزید.
اجازه دهید عدس و چغندر کاملاً بپزند.

۳. اضافه کردن آرد
آرد را در نصف لیوان آب سرد حل کنید تا گلوله نشود.
وقتی عدس و چغندر نرم شدند، مخلوط آرد را به آش اضافه کنید و مرتب هم بزنید تا ته نگیرد.

۴. افزودن سبزی و طعم‌دهنده‌ها
سبزی آش را اضافه کنید و اجازه دهید ۱۵ دقیقه دیگر بپزد.
نمک، فلفل و سرکه (یا رب انار) را به آش اضافه کنید و هم بزنید.

۵. تزئین و سرو
در یک تابه کوچک، نعناع خشک را در کمی روغن تفت دهید (نعناع داغ).
آش را در کاسه بریزید و روی آن را با پیاز داغ و نعناع داغ تزئین کنید.

نکات:
ترشی آش را تنظیم کنید: اگر طعم خیلی ترش دوست دارید، از رب انار استفاده کنید. اگر طعم ملایم‌تر می‌خواهید، سرکه اضافه کنید. غلیظ بودن آش: شولی نباید خیلی سفت باشد، بنابراین مقدار آب را حین پخت تنظیم کنید. سبزی‌ها: سبزی اصلی این آش اسفناج است، اما جعفری و شوید هم به طعم بهتر آن کمک می‌کنند.
آش شولی یزدی را امتحان کنید و از طعم خاص و دلچسب آن لذت ببرید!

نرم کردن گوشت قرمز به روش‌های مختلفی امکان‌پذیر است که به نوع گوشت و روش پخت بستگی دارد. در ادامه چند روش مؤثر برای نرم کردن گوشت قرمز را معرفی می‌کنم:

۱. استفاده از مواد طبیعی برای ترد کردن گوشت
آب‌لیمو یا سرکه: اسید موجود در این مواد باعث تجزیه فیبرهای گوشت شده و آن را نرم‌تر می‌کند. گوشت را حدود ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت در این مواد بخوابانید.
ماست یا دوغ: لاکتیک اسید موجود در این مواد به نرم شدن گوشت کمک می‌کند. برای گوشت‌های سفت‌تر می‌توان آن را یک شب در ماست یا دوغ نگه داشت.
پیاز رنده‌شده: پیاز خاصیت آنزیمی دارد که به نرم شدن گوشت کمک می‌کند. می‌توان گوشت را چند ساعت در پیاز رنده‌شده خواباند.
کیوی، آناناس یا انجیر: این میوه‌ها دارای آنزیم‌هایی هستند که پروتئین‌های گوشت را تجزیه کرده و آن را نرم می‌کنند. مراقب باشید که گوشت بیش از ۳۰ دقیقه در این مواد نماند، زیرا بیش از حد نرم می‌شود.

۲. کوبیدن گوشت
با استفاده از بیفتک‌کوب یا پشت چاقو می‌توان الیاف گوشت را شکست و آن را نرم‌تر کرد. این روش برای استیک و کباب‌ها مناسب است.

۳. استفاده از نمک
نمک باعث آزاد شدن آب از بافت گوشت و نرم شدن آن می‌شود. گوشت را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از پخت با نمک درشت ماساژ داده و سپس بشویید.

۴. روش‌های پخت آرام
پخت آهسته (Slow Cooking): پخت گوشت در حرارت کم و طولانی‌مدت (مانند روش بخارپز یا آب‌پز) باعث می‌شود که بافت‌های سخت آن تجزیه شوند.
استفاده از زودپز: برای گوشت‌های سفت مانند گوشت گوساله یا بره، زودپز کردن یک روش مؤثر است.
پخت در سس: پخت گوشت در سس‌های اسیدی (مانند سس گوجه‌فرنگی) یا ترکیب آب و ادویه‌ها، به مرور زمان آن را نرم می‌کند.

۵. برش صحیح گوشت
برش گوشت خلاف جهت الیاف آن، باعث کاهش سفتی و جویدن راحت‌تر آن می‌شود.
اگر نوع گوشتی که می‌خواهید نرم کنید را بگویید، می‌توانم راهکار دقیق‌تری ارائه دهم.

گوشت بز و گوشت بره هر دو در بسیاری از فرهنگ‌ها مصرف می‌شوند، اما از نظر طعم، ارزش غذایی و نحوه‌ی پخت تفاوت‌های قابل توجهی دارند. در ادامه مقایسه‌ی این دو نوع گوشت را بررسی می‌کنیم:

۱. طعم و بافت
گوشت بز: طعمی قوی‌تر و کمی تُند دارد و معمولاً بافتی سفت‌تر و کم‌چرب‌تر دارد. به همین دلیل، برای لطیف شدن نیاز به پخت طولانی‌تر دارد.
گوشت بره: طعم ملایم‌تری دارد و معمولاً نرم‌تر و آبدارتر است. به دلیل چربی بیشتر، هنگام پخت طعم لذیذتری ایجاد می‌کند.

۲. ارزش غذایی
گوشت بز گزینه‌ی سالم‌تری محسوب می‌شود، زیرا چربی و کلسترول کمتری دارد و مقدار آهن بالاتری دارد.

۳. تأثیر بر سلامت
گوشت بز: به دلیل چربی کمتر، برای کسانی که مشکلات قلبی دارند یا رژیم کم‌چربی دنبال می‌کنند، انتخاب بهتری است. همچنین، آهن بیشتری دارد که برای پیشگیری از کم‌خونی مفید است.
گوشت بره: به دلیل چربی بالا، برای افرادی که کلسترول بالا دارند یا رژیم کاهش وزن دارند، ممکن است مناسب نباشد. اما برای تأمین انرژی و دریافت ویتامین‌های محلول در چربی (مانند ویتامین D) مفید است.

۴. روش‌های پخت
گوشت بز: به دلیل سفتی نیاز به پخت آهسته و طولانی دارد. معمولاً به شکل خورش، آبگوشت یا کباب پخته می‌شود.
گوشت بره: به دلیل نرمی، برای روش‌های پخت سریع‌تر مانند کباب، گریل و سرخ‌کردن مناسب‌تر است.

۵. قیمت و دسترسی
گوشت بره معمولاً گران‌تر از گوشت بز است، زیرا گوشت چرب‌تر و نرم‌تری دارد و پرورش بره هزینه‌برتر است.
گوشت بز در برخی مناطق، به‌ویژه در کشورهای خاورمیانه، هند و آفریقا محبوب‌تر است و قیمت مناسب‌تری دارد.

جمع‌بندی
اگر به دنبال گوشتی سالم‌تر، کم‌چرب‌تر و پرآهن‌تر هستید، گوشت بز گزینه‌ی بهتری است. اما اگر طعم لذیذتر و بافت نرم‌تر را ترجیح می‌دهید، گوشت بره انتخاب مناسبی خواهد بود.

گوشت قرمز می‌تواند تأثیرات مثبت و منفی بر سلامتی داشته باشد. در حالت کلی، مصرف متعادل و معقول آن می‌تواند منبع خوبی از پروتئین، آهن، و ویتامین‌های گروه B (مثل B12) باشد که برای سلامت خون و سیستم عصبی مهم هستند.

اما مصرف زیاد و مداوم گوشت قرمز، به خصوص گوشت‌های فرآوری‌شده (مثل سوسیس و کالباس)، می‌تواند خطر ابتلا به مشکلاتی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، و حتی برخی از انواع سرطان‌ها (مثل سرطان کولون) را افزایش دهد.

دلیل این مسئله معمولاً به ترکیبات شیمیایی موجود در گوشت‌های فرآوری‌شده و چربی‌های اشباع‌شده در گوشت قرمز مربوط می‌شود.

برای سلامتی بهتر، توصیه می‌شود که گوشت قرمز را در حد معقول مصرف کرده و از منابع پروتئینی سالم‌تری مانند مرغ، ماهی، یا حبوبات نیز استفاده کنید.

کوفته یزدی یکی از غذاهای سنتی و خوشمزه یزد است که شباهت زیادی به کوفته تبریزی دارد اما اندازه آن معمولاً کوچکتر است و با مواد ساده‌تری تهیه می‌شود. این کوفته طعمی لذیذ و بافتی نرم دارد و همراه با سس مخصوص سرو می‌شود.
مواد لازم:
گوشت چرخ‌کرده: ۳۰۰ گرم
نخود پخته و له‌شده: ½ پیمانه
برنج نیم‌پز: ½ پیمانه
سبزی معطر (ترخون، مرزه، جعفری و گشنیز): ½ پیمانه
پیاز: ۲ عدد (۱ عدد برای داخل کوفته، ۱ عدد برای سس)
تخم‌مرغ: ۱ عدد
آرد نخودچی: ۲ قاشق غذاخوری
زردچوبه، نمک و فلفل: به میزان لازم

مواد لازم برای سس:
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
آب: ۲ لیوان
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری
نمک و فلفل: به میزان لازم
روغن: به میزان لازم

طرز تهیه:
مرحله ۱: آماده‌سازی مواد کوفته
1. پیاز را رنده کنید و آب آن را بگیرید.

2. گوشت چرخ‌کرده، نخود پخته و له‌شده، برنج نیم‌پز، سبزی معطر خردشده، تخم‌مرغ، آرد نخودچی، زردچوبه، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید.

3. مواد را خوب ورز دهید تا چسبندگی پیدا کند. (حدود ۱۰ دقیقه ورز دادن کافی است.)

4. از مواد به اندازه یک نارنگی بردارید و به شکل گلوله‌های متوسط درآورید.


مرحله ۲: تهیه سس
1. یک پیاز را ریز خرد کرده و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.

2. رب گوجه‌فرنگی را اضافه کنید و کمی تفت دهید تا رنگ آن باز شود.

3. آب، زعفران، نمک و فلفل را اضافه کنید و اجازه دهید سس بجوشد.


مرحله ۳: پخت کوفته‌ها
1. کوفته‌های آماده‌شده را به‌آرامی داخل سس در حال جوش بیندازید.

2. حرارت را کم کنید و اجازه دهید کوفته‌ها برای حدود ۴۵ دقیقه بپزند تا کاملاً مغزپخت شوند.

3. در طول پخت، درب قابلمه را نیمه‌باز بگذارید تا کوفته‌ها ترک نخورند.


نکات:
برای جلوگیری از باز شدن کوفته‌ها: مواد را کاملاً ورز دهید و تخم‌مرغ را فراموش نکنید. می‌توانید وسط هر کوفته یک آلو بخارا یا گردو قرار دهید تا طعم متفاوتی داشته باشد. این کوفته را می‌توان با نان یا برنج سرو کرد.
کوفته یزدی را امتحان کنید و از طعم اصیل آن لذت ببرید!

آبگوشت یزدی یا یخنی نخود یکی از غذاهای سنتی و قدیمی یزد است که با مواد ساده اما خوش‌طعم تهیه می‌شود. تفاوت اصلی آن با آبگوشت معمولی، استفاده بیشتر از نخود و گاهی ادویه‌های خاص مثل دارچین است که به آن طعمی متفاوت می‌دهد.
مواد لازم:
گوشت گوسفندی (ترجیحاً با استخوان): ۳۰۰ گرم
نخود: ۱ پیمانه (از شب قبل خیس شود)
سیب‌زمینی: ۲ عدد متوسط
پیاز: ۱ عدد بزرگ
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
دارچین (دلخواه): ½ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به میزان لازم
آب: حدود ۴ لیوان

طرز تهیه:
1. آماده‌سازی مواد
نخود را از شب قبل خیس کنید و چند بار آب آن را عوض کنید تا نفخش گرفته شود.
گوشت را به تکه‌های درشت خرد کنید.
پیاز را به صورت درسته یا دو نیم شده در غذا بیندازید تا طعم بدهد.


2. پخت آبگوشت
در یک قابلمه، گوشت و پیاز را با زردچوبه کمی تفت دهید.
نخود را اضافه کرده و ۴ لیوان آب بریزید.
حرارت را کم کنید و اجازه دهید به مدت ۳-۴ ساعت آرام بپزد.


3. اضافه کردن سیب‌زمینی و ادویه‌ها
بعد از حدود ۲ ساعت که گوشت و نخود نیم‌پز شد، سیب‌زمینی‌های پوست‌کنده را اضافه کنید.
نمک، فلفل و در صورت تمایل کمی دارچین بیفزایید.


4. کوبیدن و سرو
پس از پخت، پیاز را خارج کنید.
مواد جامد (گوشت، نخود و سیب‌زمینی) را جدا کرده و با گوشت‌کوب بکوبید (به این مخلوط در یزد "تلیت" می‌گویند).
آب آن را جداگانه با نان خشک سرو کنید.



نکات:
برای طعم بهتر، می‌توانید کمی رب گوجه‌فرنگی هم به آبگوشت اضافه کنید. در یزد، این آبگوشت را معمولاً با نان خشک سنتی سرو می‌کنند. اگر می‌خواهید لعاب بیشتری داشته باشد، می‌توانید کمی دنبه گوسفندی اضافه کنید.
آبگوشت یزدی را امتحان کنید و از طعم اصیل و دلپذیر آن لذت ببرید!

پلو عدس یزدی (عدس‌پلو با قیمه یزدی) یکی از غذاهای سنتی و محبوب یزد است که ترکیبی از عدس‌پلو و قیمه نخود بوده و به دلیل داشتن پروتئین، فیبر و کربوهیدرات، غذایی کامل و مقوی محسوب می‌شود.
مواد لازم برای عدس‌پلو:
برنج: ۲ پیمانه
عدس: ۱ پیمانه
زعفران دم‌کرده: ۲ قاشق غذاخوری
روغن یا کره: به میزان لازم
نمک: به میزان لازم

مواد لازم برای قیمه نخود:
گوشت خورشتی (گوسفند یا گوساله): ۳۰۰ گرم
نخود: ۱ پیمانه (از قبل خیس‌خورده)
پیاز: ۱ عدد بزرگ
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
زردچوبه، دارچین، فلفل، نمک: به میزان لازم
لیمو عمانی: ۲ عدد
روغن: به میزان لازم

طرز تهیه:
مرحله ۱: پخت عدس‌پلو
1. عدس را جداگانه با آب بپزید تا نرم شود، سپس آبکش کنید.

2. برنج را شسته و در قابلمه با آب و نمک نیم‌پز کنید، سپس آبکش کنید.

3. در قابلمه کمی روغن بریزید، یک لایه برنج و یک لایه عدس بریزید و این کار را تا تمام شدن مواد ادامه دهید.

4. زعفران دم‌کرده را روی برنج بدهید و روی حرارت کم دم کنید.


مرحله ۲: تهیه قیمه نخود
1. پیاز را نگینی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.

2. گوشت خورشتی را اضافه کرده و با زردچوبه، فلفل و دارچین تفت دهید تا رنگ گوشت تغییر کند.

3. رب گوجه را اضافه کرده و تفت دهید تا رنگ آن باز شود.

4. نخود از قبل خیس‌خورده را اضافه کنید، کمی تفت دهید، سپس چند لیوان آب اضافه کنید و اجازه دهید با حرارت ملایم بپزد.

5. لیمو عمانی‌ها را سوراخ کرده و در اواسط پخت اضافه کنید.

6. بعد از پخت کامل، نمک و دارچین را اضافه کنید و بگذارید خورش جا بیفتد.


مرحله ۳: سرو پلو عدس یزدی
عدس‌پلو را در دیس بکشید و قیمه نخود را در کنار آن سرو کنید.
می‌توانید روی برنج از پیاز داغ، کشمش و زرشک سرخ‌شده برای تزئین استفاده کنید.

این غذا را معمولاً با سالاد شیرازی، ماست و ترشی سرو می‌کنند. نوش جان

میگو پلو دو پیازی یک غذای خوشمزه و پرادویه است که از ترکیب میگو، پیاز، ادویه‌ها و برنج تهیه می‌شود. این غذا ترکیبی از طعم‌های تند و معطر است که در جنوب ایران، به‌خصوص در بوشهر و هرمزگان، محبوبیت دارد.
مواد لازم:
میگو پاک‌شده: ۳۰۰ گرم
برنج: ۲ پیمانه
پیاز: ۲ عدد بزرگ
سیر: ۲ حبه (اختیاری)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
ادویه پلویی یا مخلوط ادویه جنوبی: ۱ قاشق چای‌خوری
فلفل قرمز و سیاه: به میزان لازم
نمک: به میزان لازم
روغن: به میزان لازم
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری (اختیاری)

طرز تهیه:
1. پخت برنج: برنج را شسته و با مقدار مناسبی آب و نمک روی حرارت قرار دهید تا نیم‌پز شود، سپس آبکش کنید.

2. تهیه میگو:
یک عدد پیاز را خلالی خرد کرده و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.
سیر خردشده را اضافه کرده و همراه با زردچوبه، فلفل و ادویه تفت دهید.
رب گوجه‌فرنگی را اضافه کنید و خوب تفت دهید تا رنگ آن باز شود.
میگو را به مواد اضافه کرده و حدود ۵ تا ۷ دقیقه تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.
نمک و زعفران را اضافه کرده و مواد را کنار بگذارید.


3. دو پیازی:
پیاز دوم را خلالی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا کاملاً طلایی و کاراملی شود.


4. دم کردن پلو:
در قابلمه کمی روغن بریزید و یک لایه برنج آبکش‌شده بریزید.
روی آن مقداری از مخلوط میگو را اضافه کنید و این کار را لایه‌لایه تکرار کنید.
در آخر روی برنج، پیاز کاراملی‌شده را بریزید.
درب قابلمه را بسته و اجازه دهید روی حرارت کم حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه دم بکشد.



نکات:
می‌توانید مقداری گشنیز خردشده به مخلوط میگو اضافه کنید تا طعم بهتری بگیرد.
برای طعم تندتر، مقدار فلفل قرمز را بیشتر کنید.
اگر طعم ترش را می‌پسندید، کمی تمر هندی حل‌شده در آب را به مواد اضافه کنید.

میگو پلو دو پیازی را می‌توانید با سالاد شیرازی یا ترشی سرو کنید. نوش جان!

طرز تهیه کله گنجشکی

کله گنجشکی یکی از غذاهای خوشمزه و محبوب ایرانی است که معمولاً به عنوان یک خوراک ساده و خوش طعم برای وعده ناهار یا شام تهیه می‌شود. این غذا ترکیبی از گوشت چرخ کرده، پیاز، ادویه‌جات و سایر مواد است که طعمی لذیذ به همراه می‌آورد. 




 

این خوراک مقوی و خوش طعم بیشتر به عنوان غذای محلی تهران شناخته شده است، اما با کمی تغییر در دستور تهیه، کله گنجشکی شیرازی، کله گنجشکی جنوبی و البته اصفهانی هم تهیه می‌شود. در این بخش طرز تهیه این غذای ساده و خوشمزه را برای شما در نظر گرفته ایم پس در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا با فوت و فن‌های خوشمزه‌تر شدن کله گنجشکی آشنا شوید.
 

مواد لازم:

    •    گوشت چرخ کرده (گوسفند یا گوساله): ۵۰۰ گرم
    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ، ریز خرد شده
    •    تخم‌مرغ: ۱ عدد
    •   سیب زمینی:۱ عدد 
    •    زردچوبه: ۱ قاشق چایخوری
    •    نمک و فلفل: به میزان لازم
    •    پودر سیر (اختیاری): ½ قاشق چایخوری
    •    رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
    •    آرد سفید: ۲ قاشق غذاخوری
    •    روغن برای سرخ کردن
    •    آب (برای پختن): ۲ پیمانه

طرز تهیه:

    1.    آماده کردن مواد:

ابتدا پیاز را ریز خرد کنید و در یک تابه با کمی روغن تفت دهید تا طلایی و نرم شود. سپس گوشت چرخ کرده را به پیاز اضافه کرده و با زردچوبه، نمک و فلفل تفت دهید تا گوشت تغییر رنگ دهد و خوب سرخ شود.

    2.    اضافه کردن ادویه‌ها و تخم‌مرغ:

تخم‌مرغ را در یک کاسه بشکنید و به مواد گوشت و پیاز اضافه کنید. سپس مواد را خوب با هم مخلوط کرده و به مدت چند دقیقه تفت دهید تا تخم‌مرغ با گوشت مخلوط شود و کمی سفت شود.

    3.    ساخت کله گنجشکی‌ها:

حالا از مواد آماده شده به اندازه گردو برداشته و آن‌ها را به شکل توپ‌های کوچک درآورید.

    4.    سرخ کردن کله گنجشکی‌ها:

در یک تابه بزرگ، روغن بریزید و گرم کنید. سپس کله گنجشکی‌ها را در روغن داغ به آرامی سرخ کنید تا به رنگ طلایی و برشته درآیند. مراقب باشید که توپ‌ها شکسته نشوند.

    5.    پختن در سس گوجه‌فرنگی:

بعد از سرخ کردن کله گنجشکی‌ها، آن‌ها را از تابه بیرون آورده و کنار بگذارید. در همان تابه، رب گوجه‌فرنگی را اضافه کنید و آن را تفت دهید تا رنگ باز کند. سپس مقداری آب به آن اضافه کنید و بگذارید تا به جوش آید. کله گنجشکی‌ها  و سیب زمینی را به سس گوجه‌فرنگی اضافه کنید و اجازه دهید ۲۰-۳۰ دقیقه دیگر در سس بپزند تا طعم‌ها به خوبی با هم ترکیب شوند.

    6.    سرو کردن:

کله گنجشکی‌ها را در ظرفی مناسب سرو کنید و می‌توانید آن را با برنج یا نان تازه میل کنید.
 

این غذا بسیار خوشمزه و مناسب برای مهمانی‌ها یا یک وعده غذایی ساده است.



نوش جان!

استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی: چه ضررهایی دارد؟

فویل آلومینیوم یکی از پرکاربردترین وسایل در آشپزی است که به دلیل ویژگی‌هایی مانند انتقال سریع حرارت، محافظت در برابر رطوبت و حفظ طعم غذا، در بسیاری از خانه‌ها و رستوران‌ها به کار می‌رود. با این حال، برخی از مطالعات و تحقیقات علمی هشدارهایی درباره استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی داده‌اند. در این مقاله به بررسی مضرات استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی و اثرات احتمالی آن بر سلامت پرداخته می‌شود.

 

۱. جذب آلومینیوم توسط غذا:
 

آلومینیوم یک فلز سنگین است که به طور طبیعی در محیط زیست موجود است. با این حال، استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی ممکن است منجر به جذب این فلز توسط غذا شود. زمانی که فویل آلومینیوم در تماس مستقیم با مواد غذایی گرم، به ویژه غذاهای اسیدی مانند گوجه‌فرنگی، لیمو و سرکه قرار می‌گیرد، می‌تواند آلومینیوم را در خود جذب کرده و وارد غذا کند. این جذب آلومینیوم ممکن است با مصرف مکرر غذاهای آلوده به این فلز منجر به تجمع آن در بدن شود.
 

۲. آلومینیوم و مشکلات عصبی:
 

تحقیقات نشان داده‌اند که تجمع آلومینیوم در بدن ممکن است با مشکلات عصبی و اختلالات مغزی مرتبط باشد. این فلز می‌تواند در مغز تجمع پیدا کرده و به فعالیت‌های شیمیایی مغز آسیب وارد کند. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ارتباطی میان مصرف زیاد آلومینیوم و بیماری‌هایی مانند آلزایمر وجود دارد. البته هنوز تحقیقات بیشتری برای تایید قطعی این ارتباط نیاز است، اما مصرف زیاد آلومینیوم به ویژه از منابع غیرطبیعی می‌تواند خطرات بالقوه‌ای به همراه داشته باشد.
 

۳. آلومینیوم و مشکلات کلیوی:
 

کلیه‌ها مسئول تصفیه مواد زائد از بدن هستند. مصرف بیش از حد آلومینیوم می‌تواند فشار اضافی به کلیه‌ها وارد کند و در برخی موارد ممکن است منجر به اختلالات کلیوی شود. در افرادی که مشکلات کلیوی دارند، مصرف زیاد آلومینیوم می‌تواند خطرناک‌تر باشد و نیاز به توجه ویژه دارد.
 

۴. خطرات هنگام پخت غذاهای داغ یا اسیدی:
 

یکی از بزرگترین خطرات استفاده از فویل آلومینیوم، استفاده از آن برای پخت یا ذخیره‌سازی غذاهای داغ یا اسیدی است. غذاهای اسیدی مانند گوجه‌فرنگی یا مرکبات باعث واکنش‌های شیمیایی با فویل آلومینیوم می‌شوند و ممکن است فلز آلومینیوم به غذا وارد شود. به ویژه در صورت استفاده از فویل در دمای بالا، احتمال انتقال آلومینیوم به مواد غذایی بیشتر می‌شود.
 

۵. آلومینیوم و بیماری‌های استخوانی:
 

برخی مطالعات پیشنهاد می‌دهند که مصرف طولانی‌مدت آلومینیوم می‌تواند بر سلامت استخوان‌ها تأثیر منفی بگذارد. آلومینیوم ممکن است مانع جذب کلسیم شود و موجب ضعیف شدن استخوان‌ها گردد. این موضوع به ویژه در افراد مسن و کسانی که به کمبود کلسیم دچار هستند، می‌تواند خطرناک باشد.
 

۶. ملاحظات در استفاده از فویل آلومینیوم:
 

اگرچه استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی می‌تواند مفید باشد، اما بهتر است از آن با احتیاط استفاده کنید. برای کاهش خطرات احتمالی، می‌توان نکات زیر را رعایت کرد:

    •    از فویل آلومینیوم برای پخت غذاهای اسیدی یا غذاهای بسیار داغ استفاده نکنید.

    •    سعی کنید فویل آلومینیوم را از تماس مستقیم با غذاهای داغ یا اسیدی حفظ کنید.

    •    اگر از فویل برای پوشاندن غذا استفاده می‌کنید، بهتر است آن را از مواد غذایی درون آن جدا کنید.

    •    استفاده از ظروف پخت و پز از جنس دیگر، مانند شیشه یا سرامیک، می‌تواند جایگزینی سالم‌تر باشد.
 

نتیجه‌گیری:
 

اگرچه استفاده از فویل آلومینیوم در آشپزی یک روش رایج و مفید است، اما استفاده مفرط از آن و تماس مستقیم با غذاهای داغ یا اسیدی می‌تواند خطراتی برای سلامتی به همراه داشته باشد. به ویژه در صورت مصرف مداوم غذاهایی که با فویل آلومینیوم پخته شده‌اند، امکان جذب آلومینیوم توسط بدن وجود دارد که ممکن است مشکلاتی برای سیستم عصبی و کلیوی ایجاد کند. بنابراین، بهتر است در استفاده از فویل آلومینیوم احتیاط کرده و سعی کنید از روش‌های دیگر برای پخت و نگهداری غذا استفاده کنید.

آیا بدغذا بودن ارثی است؟
 

بدغذا بودن به عنوان یک رفتار غذایی ناسالم، یکی از چالش‌های رایج در بسیاری از جوامع است. افرادی که بدغذا هستند، معمولاً از خوردن غذاهای سالم مانند سبزیجات، میوه‌ها، و مواد مغذی دیگر اجتناب می‌کنند و به جای آن به غذاهای فرآوری‌شده، چرب و شیرین تمایل دارند.

اما این پرسش مطرح است که آیا بدغذا بودن ویژگی‌ای ارثی است یا تحت تأثیر عوامل محیطی قرار دارد؟ در این مقاله، به بررسی عواملی که باعث بدغذا بودن می‌شوند، پرداخته‌ایم.

۱. عوامل ارثی و ژنتیکی:

در حالی که رفتارهای غذایی تحت تأثیر عوامل محیطی و فرهنگی قرار دارند، تحقیقات نشان داده‌اند که برخی از ویژگی‌های ژنتیکی می‌توانند بر تمایل افراد به غذاهای خاص تأثیر بگذارند.

به عنوان مثال، برخی افراد به طور طبیعی از حساسیت بیشتری به طعم‌های تلخ یا طعم‌های خاص برخوردارند که این می‌تواند آنها را از خوردن سبزیجات یا مواد غذایی خاص منصرف کند.

برخی از مطالعات نیز نشان داده‌اند که ژن‌های خاصی ممکن است بر ترجیحات غذایی افراد تأثیر بگذارند. برای مثال، تحقیقات نشان می‌دهند که افراد با برخی از نوع‌های ژن‌های خاص ممکن است تمایل بیشتری به مصرف غذاهای چرب یا شیرین داشته باشند.
 

۲. عوامل محیطی و تربیتی:

در کنار عوامل ارثی، محیط و شرایط اجتماعی و خانوادگی نیز تأثیر زیادی بر رفتار غذایی افراد دارند. کودکانی که در خانواده‌های بدغذا رشد می‌کنند و غذاهای ناسالم و پرکالری مصرف می‌کنند، معمولاً این عادات غذایی را در بزرگسالی ادامه می‌دهند.

به عبارت دیگر، تربیت غذایی از سنین پایین می‌تواند بر انتخاب‌های غذایی در سنین بالاتر تأثیرگذار باشد.
 

۳. تأثیرات فرهنگی و اجتماعی:

عادات غذایی همچنین تحت تأثیر فرهنگ و جامعه‌ای که فرد در آن زندگی می‌کند، قرار دارد. به عنوان مثال، در برخی جوامع غذاهای فرآوری‌شده و سریع به دلیل راحتی و ارزان بودن، رایج‌تر هستند.

این غذاها معمولاً کم‌ارزش از نظر تغذیه‌ای هستند، اما به دلیل طعم‌های جذاب و خوشمزه‌ بودن، افراد به آنها تمایل دارند. در این نوع جوامع، احتمال اینکه افراد به مصرف غذاهای ناسالم عادت کنند، بیشتر است.
 

۴. عوامل روان‌شناختی:
 

اضطراب، افسردگی، یا استرس می‌تواند افراد را به مصرف غذاهای ناسالم سوق دهد. بسیاری از افراد به دلیل مسائل روانی و عاطفی، به غذاهایی که احساس راحتی یا لذت می‌دهند (معمولاً غذاهای شیرین و چرب) روی می‌آورند. این رفتار می‌تواند به مرور زمان به عادت تبدیل شود و به یک الگوی غذایی ناسالم بدل گردد.
 

۵. نقش تبلیغات و صنعت غذا:
 

صنعت غذا نیز نقش مهمی در تمایلات غذایی مردم دارد. تبلیغات گسترده برای غذاهای فرآوری‌شده، فست‌فودها، و خوراکی‌های شیرین می‌تواند باعث ایجاد تمایلات منفی در افراد شود. این تبلیغات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مصرف این نوع غذاها را جذاب و لذت‌بخش نشان دهند و افراد را به مصرف بیشتر این غذاها تشویق کنند.
 

نتیجه‌گیری:
 

به طور کلی، بدغذا بودن یک ویژگی چندعاملی است که نه تنها تحت تأثیر عوامل ژنتیکی قرار دارد، بلکه عوامل محیطی، تربیتی، فرهنگی، روان‌شناختی و اجتماعی نیز در شکل‌گیری عادات غذایی نقش دارند. در حالی که ممکن است برخی تمایلات غذایی ارثی باشند، بسیاری از عادات بدغذا بودن به دلیل محیط اطراف، تربیت و انتخاب‌های اجتماعی ایجاد می‌شوند. بنابراین، برای کاهش بدغذا بودن و افزایش مصرف غذاهای سالم، نیاز به تغییر در شیوه زندگی، فرهنگ غذایی و آموزش‌های تغذیه‌ای داریم.

گوشت بره یک منبع غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی است. برخی از خواص آن عبارتند از:

پروتئین بالا: گوشت بره منبع خوبی از پروتئین است که برای رشد و تعمیر بافت‌های بدن ضروری است.

آهن: گوشت بره حاوی مقدار زیادی آهن است که برای جلوگیری از کم‌خونی و بهبود عملکرد گلبول‌های قرمز خون مفید است.

ویتامین B12: این ویتامین برای تولید انرژی و سلامت اعصاب ضروری است.

زینک (روی): برای تقویت سیستم ایمنی بدن و بهبود سلامت پوست و مو مفید است.

چربی‌های مفید: گوشت بره حاوی چربی‌های اشباع نشده است که به حفظ سلامت قلب کمک می‌کند.

سلنیوم: یک آنتی‌اکسیدان قوی است که به حفاظت از سلول‌ها و سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

البته باید به میزان مصرف آن توجه داشت چون گوشت بره نسبت به سایر انواع گوشت‌ها چربی بیشتری دارد.

گوشت گوسفند یکی از منابع اصلی پروتئینی در بسیاری از کشورهای جهان است و در بسیاری از فرهنگ‌ها و غذاها کاربرد دارد. در اینجا نکات کلیدی درباره گوشت گوسفندی آورده شده است:
ارزش غذایی:
گوشت گوسفندی حاوی پروتئین با کیفیت بالا است که برای رشد و ترمیم بافت‌ها ضروری است.
دارای ویتامین‌های گروه B، به ویژه ویتامین B12 است که برای تولید سلول‌های خونی و سلامت سیستم عصبی مهم است.
همچنین دارای مقادیر قابل توجهی از آهن، روی و فسفر است که برای عملکرد سیستم ایمنی و حفظ سلامت استخوان‌ها ضروری هستند.

چربی و کالری:
گوشت گوسفندی معمولاً چربی بالایی دارد، به خصوص گوشت‌های از قسمت‌های چرب‌تر مانند دنده یا شکم. در مقایسه با گوشت گاو، چربی گوشت گوسفندی می‌تواند بیشتر باشد.
البته گوشت‌های لاغرتر مثل فیله یا گوشت ران، چربی کمتری دارند.

مزایای سلامتی:
گوشت گوسفند غنی از اسیدهای چرب امگا-3، به ویژه در گوشت‌های گوسفندهایی که در مراتع طبیعی چرا کرده‌اند، است که می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود سلامت قلب کمک کند.
در موارد خاص، گوشت گوسفند به عنوان منبع غنی از آهن برای پیشگیری از کم‌خونی استفاده می‌شود.

نکات منفی:
مصرف زیاد گوشت گوسفندی با چربی بالا می‌تواند منجر به افزایش کلسترول و مشکلات قلبی شود.
افرادی که مشکلات گوارشی دارند یا حساس به چربی هستند، ممکن است از مصرف زیاد گوشت گوسفندی اجتناب کنند.

استفاده‌های آشپزی:
گوشت گوسفندی به صورت‌های مختلف مانند کباب، خورشت، استیک یا دلمه استفاده می‌شود.
به دلیل طعم خاص خود، برای پخت غذاهای خاص مانند کله‌پاچه و بره پخته بسیار محبوب است.

ترکیبات گوشت:
گوشت گوسفندی شامل پروتئین‌هایی به نام میوگلوبین است که باعث می‌شود رنگ گوشت قرمزتر از گوشت مرغ یا ماهی باشد.
 

یتیمچه ارومیه یک غذای سنتی و گیاهی است که بدون گوشت تهیه می‌شود و بسیار سالم، مقوی و خوشمزه است. این غذای ساده از بادمجان، گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی و فلفل سبز درست می‌شود و معمولاً با نان سرو می‌شود.
مواد لازم برای ۴ نفر
بادمجان: ۳ عدد متوسط
گوجه‌فرنگی: ۴ عدد
سیب‌زمینی: ۲ عدد متوسط
فلفل سبز: ۲ عدد
پیاز: ۱ عدد بزرگ
روغن: به مقدار لازم
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم

طرز تهیه یتیمچه ارومیه
1. آماده‌سازی بادمجان:بادمجان‌ها را پوست گرفته، حلقه‌حلقه یا مکعبی خرد کنید و حدود ۳۰ دقیقه در آب‌نمک قرار دهید تا تلخی آن گرفته شود. سپس آن‌ها را بشویید و خشک کنید.

2. سرخ کردن بادمجان:در تابه‌ای مقداری روغن بریزید و بادمجان‌ها را سرخ کنید تا طلایی شوند. سپس آن‌ها را روی دستمال کاغذی قرار دهید تا روغن اضافی گرفته شود.

3. سرخ کردن پیاز و فلفل:پیاز را نگینی خرد کرده و در روغن تفت دهید تا سبک و طلایی شود. فلفل سبز را حلقه‌ای خرد کرده و به پیاز اضافه کنید. کمی تفت دهید تا نرم شود.

4. افزودن سیب‌زمینی و گوجه:سیب‌زمینی‌ها را مکعبی خرد کرده و به تابه اضافه کنید. کمی تفت دهید، سپس گوجه‌فرنگی‌های خردشده را همراه با نمک، فلفل و زردچوبه اضافه کنید. اجازه دهید مواد کمی نرم شوند.

5. پخت نهایی:بادمجان‌های سرخ‌شده را به مواد اضافه کرده و کمی هم بزنید. درب تابه را بگذارید و حدود ۱۵ دقیقه روی حرارت ملایم بپزید تا طعم‌ها ترکیب شوند.

6. سرو یتیمچه:یتیمچه را در ظرفی کشیده و با نان تازه و سبزی خوردن میل کنید.


نکات مهم:
می‌توان این غذا را بدون سرخ کردن هم تهیه کرد؛ کافی است همه مواد را آب‌پز کرده و در کنار هم بپزید.
می‌توان مقداری سیر یا ادویه‌های دلخواه مانند دارچین و پاپریکا برای طعم بهتر اضافه کرد.
برخی افراد کمی رب گوجه‌فرنگی به آن اضافه می‌کنند تا رنگ و طعم بهتری داشته باشد.

نوش جان!

کوفته تبریزی یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین غذاهای سنتی آذربایجان و به‌ویژه شهر تبریز است. این غذای لذیذ ترکیبی از گوشت چرخ‌کرده، لپه، برنج، سبزیجات معطر و ادویه‌های خاص است که همراه با تخم‌مرغ آب‌پز، گردو، آلو و زرشک درون یک توپ بزرگ قرار گرفته و در سس مخصوصی پخته می‌شود.
مواد لازم برای تهیه کوفته تبریزی (۴ نفر)
گوشت چرخ‌کرده (ترجیحاً گوساله و گوسفند مخلوط): ۴۰۰ گرم
لپه: ۱ پیمانه
برنج: ۱/۲ پیمانه
پیاز: ۲ عدد (یک عدد برای مخلوط کوفته، یک عدد برای سس)
سبزیجات معطر: ۱ پیمانه (تره، جعفری، مرزه، گشنیز)
تخم‌مرغ: ۱ عدد (برای مخلوط کوفته)
تخم‌مرغ آب‌پز: ۲ عدد (برای داخل کوفته)
زرشک: ۲ قاشق غذاخوری
گردو: ۴ عدد
آلو: ۴ عدد
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به مقدار لازم
آب: ۳ لیوان
روغن: به مقدار لازم

طرز تهیه کوفته تبریزی
1. آماده‌سازی لپه و برنج:لپه را از قبل خیس کرده و سپس بپزید تا نرم شود. برنج را هم نیم‌پز کنید.

2. آماده‌سازی مواد کوفته:یک عدد پیاز را رنده کرده و آب آن را بگیرید. سپس گوشت چرخ‌کرده، لپه پخته‌شده، برنج نیم‌پز، سبزیجات معطر، نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین را اضافه کنید. تخم‌مرغ خام را نیز به این مواد بیفزایید. همه را با هم چرخ کرده یا در غذاساز بریزید تا مخلوط یکدستی حاصل شود.

3. قالب‌گیری کوفته‌ها:از مخلوط به اندازه یک پرتقال بزرگ برداشته و در وسط آن تخم‌مرغ آب‌پز، گردو، زرشک و آلو قرار دهید. سپس آن را به‌خوبی گرد کنید تا مواد داخل آن نشت نکند.

4. آماده‌سازی سس:یک عدد پیاز را نگینی خرد کرده و در روغن تفت دهید. سپس رب گوجه‌فرنگی، نمک، فلفل و زردچوبه را اضافه کنید و کمی تفت دهید. ۳ لیوان آب به سس اضافه کرده و اجازه دهید بجوشد.

5. پخت کوفته‌ها:کوفته‌ها را با احتیاط درون سس در حال جوش قرار دهید و اجازه دهید با حرارت ملایم حدود ۱ ساعت بپزند. در حین پخت، سس را روی کوفته‌ها بریزید تا ترک نخورند.

6. سرو کوفته تبریزی:پس از پخت، کوفته‌ها را با سس غلیظ‌شده در ظرفی مناسب سرو کرده و با نان تازه میل کنید.


نکات مهم برای تهیه کوفته تبریزی
برای جلوگیری از وا رفتن کوفته، حتماً مواد را خوب ورز دهید.
استفاده از سبزیجات تازه، طعم بهتری به کوفته می‌دهد.
آب داخل قابلمه نباید بیش از حد باشد تا کوفته‌ها از هم نپاشند.
اگر کوفته‌ها در هنگام پخت باز شدند، می‌توان مقدار برنج و لپه را در دفعه بعدی کمتر کرد.

نوش جان!

ترشی تره یکی از غذاهای خوشمزه و محبوب گیلان است که طعمی ترش و خوشایند دارد. این غذای محلی ترکیبی از سبزیجات معطر، برنج، تخم‌مرغ، سیر، و چاشنی‌های ترش مانند آب‌غوره یا آب‌نارنج است که طعمی منحصر‌به‌فرد به آن می‌بخشد.
مواد لازم برای تهیه ترشی تره (برای ۴ نفر):
سبزی معطر (جعفری، گشنیز، اسفناج، تره، چوچاق و خالواش) – ۴۰۰ گرم
برنج – ½ پیمانه
سیر – ۳ حبه (له‌شده یا خردشده)
تخم‌مرغ – ۲ عدد
آب‌غوره یا آب‌نارنج – ½ پیمانه (بسته به میزان ترشی دلخواه)
نمک، فلفل و زردچوبه – به مقدار لازم
روغن – برای سرخ کردن
طرز تهیه:
برنج را بپزید: برنج را با یک لیوان آب بگذارید روی حرارت تا نرم و لعاب‌دار شود.
سبزیجات را اضافه کنید: سبزی‌های معطر را ریز خرد کرده و به برنج اضافه کنید. اجازه دهید با حرارت ملایم بپزد.
چاشنی بزنید: بعد از ۱۵ دقیقه، سیر له‌شده، زردچوبه، نمک و فلفل را به ترکیب اضافه کنید.
ترشی را تنظیم کنید: آب‌غوره یا آب‌نارنج را به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید همه مواد خوب جا بیفتند.
تخم‌مرغ را اضافه کنید: تخم‌مرغ‌ها را در ظرفی جداگانه هم بزنید و در انتهای پخت داخل قابلمه بریزید. اجازه دهید کمی ببندد و سپس غذا را هم بزنید.
سرو کنید: ترشی تره را می‌توان با نان یا برنج سرو کرد. در کنار آن، ماهی سرخ‌شده یا سیرترشی هم گزینه‌های خوبی هستند.
نکته: برخی افراد برای طعم بیشتر، از آب انار ترش یا رب انار هم استفاده می‌کنند.
این غذا را امتحان کرده‌اید؟ اگر بله، معمولاً با چه چیزی سرو می‌کنید؟

انتخاب بین کباب فیله و کباب راسته گوساله به سلیقه و ذائقه شما بستگی دارد، اما هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند:
کباب فیله گوساله:
نرم‌تر و لطیف‌تر است چون فیله از عضلات کم‌تحرک گوساله گرفته می‌شود.
آبدار و خوشمزه است، اما چربی کمی دارد، بنابراین ممکن است خشک‌تر به نظر برسد اگر درست گریل نشود.
برای افرادی که گوشت نرم و لطیف را ترجیح می‌دهند، گزینه بهتری است.

کباب راسته گوساله:
کمی سفت‌تر از فیله است ولی طعم قوی‌تری دارد.
اگر به‌درستی مزه‌دار و کباب شود، ترکیبی از نرمی و طعم دلچسب خواهد داشت.
به دلیل داشتن کمی چربی، معمولاً آبدارتر از فیله است و خوشمزه‌تر به نظر می‌رسد.

نتیجه:
اگر نرمی و لطافت برای شما مهم‌تر است، فیله انتخاب بهتری است.
اگر طعم غنی‌تر و گوشتی‌تر را دوست دارید، راسته را امتحان کنید.

شما کدام را ترجیح می‌دهید؟

آش کاچی یکی از غذاهای سنتی همدان است که بیشتر به عنوان یک غذای مقوی و پرانرژی برای تقویت بدن، به‌ویژه برای زنان بعد از زایمان یا افراد بیمار، تهیه می‌شود. این آش ترکیبی از آرد، روغن حیوانی، ادویه‌ها و شکر است و طعمی شیرین و دلچسب دارد.
مواد لازم برای آش کاچی (۴ نفر)
آرد گندم: ۱ پیمانه
روغن حیوانی یا کره: ۲ قاشق غذاخوری
شکر: ۱/۲ پیمانه (بسته به ذائقه)
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری
گلاب: ۲ قاشق غذاخوری
آب: ۴ پیمانه
دارچین: ۱ قاشق چای‌خوری
زنجبیل (اختیاری): ۱/۲ قاشق چای‌خوری
مغز گردو، خلال بادام یا پسته برای تزئین

طرز تهیه آش کاچی
1. تفت دادن آرد: در یک قابلمه، آرد را روی حرارت ملایم تفت دهید تا رنگ آن کمی طلایی شود و بوی خامی آن از بین برود.

2. اضافه کردن روغن: روغن حیوانی یا کره را به آرد اضافه کرده و مرتب هم بزنید تا کاملاً یکدست شود.

3. افزودن آب و ادویه‌ها: کم‌کم آب را اضافه کنید و مرتب هم بزنید تا آرد گلوله نشود. سپس زعفران، دارچین، و زنجبیل را اضافه کنید.

4. شیرین کردن کاچی: شکر و گلاب را اضافه کرده و اجازه دهید مواد با هم بجوشند تا آش قوام پیدا کند.

5. سرو و تزئین: بعد از اینکه آش به غلظت مناسب رسید، آن را در ظرف سرو ریخته و با مغز گردو، خلال بادام یا پسته تزئین کنید.


نکات مهم:
برای داشتن طعمی خاص‌تر، می‌توانید مقدار کمی هل آسیاب‌شده نیز به کاچی اضافه کنید.
غلظت این آش باید مانند فرنی باشد؛ اگر خیلی سفت شد، مقداری آب جوشیده اضافه کنید.
برخی افراد به‌جای شکر از شیره انگور یا عسل استفاده می‌کنند تا کاچی سالم‌تر باشد.

آش کاچی یک غذای سبک اما بسیار مغذی است که به دلیل داشتن ادویه‌های گرم، برای روزهای سرد سال و تقویت سیستم ایمنی بدن مناسب است.

بر اساس آمارهای موجود، واردات گوشت قرمز به ایران در سال‌های اخیر افزایش قابل‌توجهی داشته است. در ۸ ماهه نخست سال ۱۴۰۳، بیش از ۱۸۱ هزار تن گوشت قرمز به ارزش بیش از یک میلیارد و ۲۰ میلیون دلار وارد کشور شده است. این در حالی است که در مدت مشابه سال گذشته، حدود ۱۲۹ هزار تن گوشت قرمز به ارزش بیش از ۶۹۰ میلیون دلار وارد شده بود.
بیشترین میزان واردات از کشور برزیل صورت گرفته است؛ به‌طوری‌که در ۸ ماهه نخست سال ۱۴۰۳، حدود ۲۵۵ میلیون دلار گوشت از این کشور تأمین شده است.
با وجود افزایش واردات، قیمت گوشت در بازار داخلی همچنان با نوساناتی همراه بوده است. برخی کارشناسان مشکلات در سیستم توزیع و نظارت را از عوامل اصلی این نوسانات می‌دانند.
وزیر جهاد کشاورزی نیز اعلام کرده است که ۲۰ درصد گوشت مصرفی کشور از طریق واردات تأمین می‌شود که از این میزان، ۷ درصد با ارز ترجیحی و ۱۳ درصد با ارز توافقی وارد می‌شود. وی بر لزوم اصلاح این رویه و حمایت بیشتر از تولید داخلی تأکید کرده است.
در مجموع، با توجه به افزایش واردات و تأثیر آن بر بازار داخلی، به نظر می‌رسد نیاز به بازنگری در سیاست‌های وارداتی و تقویت تولید داخلی برای تأمین نیازهای کشور وجود دارد.

طرز تهیه کباب چنجه تبریزی
کباب چنجه یکی از محبوب‌ترین کباب‌های ایرانی است که با تکه‌های گوشت گوسفندی تازه تهیه می‌شود. در تبریز، این کباب به شیوه‌ای خاص مزه‌دار شده و با نان یا برنج سرو می‌شود.

 مواد لازم:
 گوشت راسته گوسفندی – ۵۰۰ گرم (به صورت مکعب‌های ۳ سانتی‌متری خرد شده)
 پیاز – ۲ عدد (رنده یا خلالی شده)
 ماست چکیده – ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری، برای لطافت بیشتر گوشت)
 روغن زیتون – ۳ قاشق غذاخوری
 آب لیموترش تازه – ۲ قاشق غذاخوری
 زعفران دم‌کرده – ۲ قاشق غذاخوری
 فلفل سیاه – ۱ قاشق چای‌خوری
 نمک – به مقدار لازم
 کره – ۵۰ گرم (برای چرب کردن کباب پس از پخت)

طرز تهیه:
مرینیت کردن گوشت:
تکه‌های گوشت را در یک کاسه بزرگ بریزید.
پیاز رنده‌شده، روغن زیتون، آب لیموترش، زعفران دم‌کرده، فلفل سیاه و ماست (در صورت استفاده) را اضافه کنید.
مواد را کاملاً مخلوط کنید و روی کاسه را بپوشانید.
برای طعم بهتر، مخلوط را حداقل ۴ تا ۶ ساعت (ترجیحاً یک شب) در یخچال بگذارید.

سیخ کردن گوشت:
بعد از استراحت، گوشت را از مواد مرینیت جدا کرده و روی سیخ‌های فلزی بکشید.
اگر از سیخ چوبی استفاده می‌کنید، آنها را قبل از کار ۳۰ دقیقه در آب خیس کنید تا نسوزند.

کباب کردن:
روی زغال: سیخ‌ها را روی حرارت متوسط زغال قرار دهید و مدام بچرخانید تا گوشت یکدست پخته و آبدار بماند.
در فر: می‌توانید فر را روی ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد گرم کنید و گوشت را روی سینی چرب‌شده بچینید. هر ۵ دقیقه یک‌بار برگردانید تا کامل گریل شود.

چرب کردن و سرو:
در حین پخت، کمی کره آب‌شده روی گوشت بمالید تا نرم و خوش‌طعم‌تر شود.
پس از پخت، کباب چنجه را با نان تازه، سبزی، گوجه‌کبابی، دوغ و پیاز سرو کنید.

نکته:
گوشت را تا لحظه‌ی پخت نمک نزنید تا آب آن حفظ شود و سفت نشود.
برای لطافت بیشتر، می‌توانید کمی کیوی رنده‌شده یا سرکه سیب به مرینیت اضافه کنید، اما نباید بیش از ۲ ساعت بماند، زیرا گوشت را له می‌کند.
نوش جان!